نور شمعی گریان می کند روشن کتاب ذهنم را

دود اسپندی می برد فکرم را

صدای تاری می نوازد گوشم را

شیرینی آینده را حس می کنم

اما دوباره می نویسم گذشته را

   آفتابگردان ها پی آفتابند
                  ریشه ها دنبال آبند
                             آدم ها در فکر سایه
                                        
          خش خش برگ درختان زیر پاشان
                می زند بر هم سکوتی تلخ را
                                                                           
                                    تکرار کن 
          
                    زندگی می گذرد چون دیروز

         
   جایی خوندم:    

   زندگی زیباست ای زیبا پرست
                                                 زنده اندیشان به زیبایی رسند
        آن قدر زیباست این بی باز گشت 
                                                 کز برلیش می توان از جان گذشت